Rozwiązywanie równań wykładniczych
Przykładami równań wykładniczych mogą być:




Schemat rozwiązywania równań wygląda tak:
- Ustalamy dziedzinę.
- Sprowadzamy równanie, aby miało takie same podstawy lub sprowadzamy je do równania kwadratowego albo jeszcze do innego równania, tworząc przy tym odpowiednie założenia. Z równości podstaw wynika równość wykładników.
- Rozwiązujemy równanie.
- Sprawdzamy, czy rozwiązania przekształconych równań spełniają nasze założenie.
- Podajemy odpowiedź.
Przykład 1
Chcemy rozwiązać równanie
, możemy to zrobić w ten sposób:
- Ustalamy dziedzinę:

- Sprowadzamy do tej samej podstawy:

- Z równości potęg wynika równość wykładników:

- Zatem rozwiązaniem równania jest -2.
- Możemy sprawdzić rozwiązanie:


- Zatem

Przykład 2
Jeśli chcemy rozwiązać równanie
, możemy to zrobić w ten sposób:
- Ustalamy dziedzinę i przekształcamy równanie:


- Podstawiamy


- Otrzymujemy:


- Ponieważ
:
lub 
lub 
lub 
- Liczby 3 i 4 są rozwiązaniami tego równania.
Rozwiązywanie nierówności wykładniczych
Przykładami nierówności wykładniczych są:



W celu rozwiązania nierówności wykładniczej należy:
- Ustalić dziedzinę
- Sprowadzić obie strony do tych samych podstaw albo przekształcić do innego równania, które potrafimy rozwiązać.
- Wykorzystujemy własności funkcji wykładniczej, przekształcając odpowiednio równanie:
- dla


- analogicznie dla porównań „mniejszy bądź równy”, czy też „większy bądź równy”
- dla


- analogicznie dla porównań „mniejszy bądź równy”, czy też „większy bądź równy”
- Rozwiązujemy otrzymane równanie.
- Udzielamy odpowiedzi.
Popatrzmy jeszcze raz na punkt trzeci. Wynika z niego, że jeśli mamy równanie
, możemy je przekształcić na równanie
, ponieważ
. Natomiast
, ponieważ
.
Przykład 1
Chcemy rozwiązać nierówność
. W tym celu:
- Ustalamy dziedzinę:

- Sprowadzamy do tych samych podstaw:
![left[left(frac{1}{2}right)^2right]^x>left(frac{1}{2}right)^frac{2x}{x+1}](http://upload.wikimedia.org/math/9/9/8/99894534c5bb53f8f004576042f5aa4a.png)

- Ponieważ
, wykorzystujemy prawo
: 
- Przenosimy wszystko na jedną stronę i sprowadzamy do wspólnego mianownika:


- Z własności
, wynika że:
, krotność 2 i
o krotności 1.
- Czyli
