Matura z matematyki - ~ Dziedzina funkcji
  Witamy!!!
  Liczby i ich zbiory:
  ~ Działania na zbiorach
  ~ Zbiór liczb rzeczywistych i jego podzbiory
  ~ Działania arytmetyczne na liczbach rzeczywistych
  ~ Potęga o wykładniku wymiernym
  ~ Oś liczbowa i układ współrzędnych na płaszczyźnie
  ~ Indukcja matemaczna
  ~ Wartość bezwzględna liczby
  ~ Przybliżenia liczbowe
  ~ Obliczenia procentowe
  Funkcje i ich własności:
  ~ Funkcja i jej własności
  ~ Sposoby określania funkcji
  ~ Własności funkcji
  ~ Dziedzina funkcji
  ~ Miejsca zerowe funkcji
  ~ Monotoniczność funkcji
  ~ Najmniejsza i największa wartość funkcji
  ~ Inne własności funkcji
  ~ Przekształcanie wykresów funkcji
  ~ Symetria względem osi OX
  ~ Symetria względem osi OY
  ~ Symetria względem środka układu współrzędnych
  ~ Translacja
  ~ Nałożenie wartości bezwzględnej
  Funkcja liniowa:
  ~ Wzór i wykres funkcji liniowej
  ~ Równanie liniowe z jedną niewiadomą
  ~ Nierówności liniowe z jedną niewiadomą
  ~ Układ równań z dwiema niewiadomymi
  ~ Układ równań z parametrem
  ~ Układ równań z trzema niewiadomymi
  Funkcja kwadratowa:
  ~ Wiadomości wstępne
  ~ Postać kanoniczna i wykres funkcji kwadratowej
  ~ Równania kwadratowe
  ~ Nierówności kwadratowe
  ~ Postać iloczynowa
  ~ Wzory Viete'a
  ~ Równania i nierówności z parametrem
  Wielomiany:
  ~ Definicja wielomianu
  ~ Działania na wielomianach
  ~ Dwumian Newtona
  ~ Rozkład wielomianu na czynniki
  ~ Twierdzenie Bezouta
  ~ Równania wielomianowe
  ~ Nierówności wielomianowe
  Funkcja wykładnicza i logarytmiczna
  ~Przypmnienie działań na potęgach
  ~Funkcja potęgowa i jej własności
  ~Rozwiązywanie równań i nierówności potęgowych
  ~Funkcja wykładnicza i jej własności
  ~Rozwiązywanie równań i nierówności wykładniczych
  ~Pojęcie i własności logarytmu
  ~Funkcja logarytmiczna
  ~Rozwiązywanie równań logarytmicznych
  ~Rozwiązywanie nierówności logarytmicznych
  Trygonometria
  ~Funkcje trygonometryczne kąta ostrego
  ~Miara łukowa kąta
  ~Funkcje trygonometryczne kąta dowolnego
  ~Własności funkcji trygonometrycznych
  ~Wykresy funkcji trygonometrycznych
  ~Tożsamości trygonometryczne
  ~Wzory redukcyjne
  ~Równania trygonometryczne
  ~Nierówności trygonometryczne
  Ciągi liczbowe
  ~Pojęcie ciągu
  ~Monotoniczność ciągu
  ~Ciąg arytmetyczny
  ~Ciąg geometryczny
  ~Suma częściowa ciągu
  ~Inne przykłady ciągów
  ~Rekurencja i indukcja matematyczna
  ~Granica ciągu liczbowego
  ~Procent składany, oprocentowanie lokat i kredytów
  Planimetria
  ~Zagadnienia ogólne
  ~Wielokąt foremny i wypukły
  ~Czworokąt
  ~Trapez
  ~Romb
  ~Równoległobok
  ~Kwadrat
  ~Prostokat
  ~Deltoid
  ~Trójkąt
  ~Okrąg dziewięciu punktów
  ~Trójkąt prostokątny
  ~Okrąg i koło
  Księga gości
  Kontakt
  Licznik

DEFINICJA

 

Dziedziną funkcji nazywamy zbiór wszystkich argumentów x, dla których funkcja ta jest określona.

Dziedzinę funkcji f najczęściej oznaczamy przez Df.

Wyznaczanie dziedziny funkcji

Podczas wyznaczania dziedziny funkcji musimy pamiętać, że:

  • dzielenie przez zero jest niewykonalne, w przypadku ułamka mianownik musi być różny od 0,
  • liczba podpierwiastkowa nie może być ujemna
  • liczba podpierwiastkowa w mianowniku pewnego ułamka musi być liczbą dodatnią

Kiedy wyznaczamy dziedzinę pewnej funkcji, staramy się patrzeć prościej na to, co widzimy. Czyli kiedy zobaczymy taki prosty wzór:

f(x) = frac{x^2}{x+2}

Nasz tok rozumowania będzie wyglądał tak:

  1. Jest to po prostu ułamek frac{a}{b}, dlatego mianownik (czyli b) ma być różne od zera
  2. Zauważamy, że a = x2. Zastanawiamy się, czy jest tu jakiś ułamek lub pierwiastek, lecz na szczęście nie ma. Zatem w tym przypadku x in mathbb{R}
  3. Patrzymy na mianownik. Mamy b = x + 2. Niestety, ponieważ jest to mianownik (pamiętamy „nigdy cholero nie dziel przez zero!”), musimy założyć, że b neq 0, czyli x+2 neq 0 implies x neq -2.
  4. Na koniec podsumowujemy wszystko. Czyli odrzucamy wszystkie x, które zostały odrzucone w którymś punkcie. Czyli otrzymujemy x neq -2, zatem dziedziną będzie D_f = R backslash {-2} .

Spójrzmy teraz na bardziej skomplikowany

f(x) = frac{sqrt{x-3}^2}{sqrt{x}(x-4)(x-3)}

I znowu banał...

  1. Mamy ułamek frac{a}{b}, gdzie a może być dowolne, a b różne od zera
  2. Patrzymy na licznik a. I znowu mamy a = c2. Ponieważ kwadraty nas nie interesują, nie wpływają na dziedzinę funkcji patrzymy na c:
    • No i mamy c = sqrt{x-3}. Wiemy, że liczba podpierwiastkowa (w tym przypadku x − 3) musi być nieujemna, więc rozwiązujemy nierówność x x - 3 geq 0 i po prostym przekształceniu otrzymujemy x geq 3
  3. Teraz patrzymy na mianownik b = d cdot e cdot f, który ma być różny od 0. Wykorzystujemy własności mówiącą, że iloczyn pewnych liczb wynosi zero, gdy któraś z tych liczb jest równa 0. Czyli w skrócie d cdot e cdot f = 0 iff d = 0 or e=0 or f=0. I rozwiązujemy, wykluczając te liczby:
    • d = 0 implies sqrt{x}=0 implies x=0
    • e = 0 implies x-3 = 0 implies x=3
    • f =0 implies x-4 = 0 implies x=4
    Zatem  x neq 0 ,  x neq 3 ,  x neq 4. Ponadto, aby wyrażenie sqrt{x} miało sens, x nie może być liczbą ujemną, zatem x geq 0.
  4. I podsumowujemy:  x geq 3, x geq 0,  x neq 0 ,  x neq 3 ,  x neq 4. Zatem  D_f = (3;+infty) backslash {4} .

Grafika:Suma przedziałów (1).png


Przykład 1.
Określmy dziedzinę funkcji  f(x) = frac{1}{x} . Wyrażenie  frac{1}{x} ma sens liczbowy jedynie wtedy, gdy  x neq 0 , ponieważ gdyby x było równe zeru musielibyśmy wykonać dzielenie przez 0, a wszyscy dobrze wiemy, że nie wolno dzielić przez 0 (1:0 nie ma sensu liczbowego). Wobec czego możemy wywnioskować, że  D_f=mathbb{R} backslash {0} .

Przykład 2.  f(x)=frac{3x+2}{(x-1)(x-2)} Aby określić dziedzinę musimy wyznaczyć te wartości x, dla których mianownik jest różny od zera, a następnie wykluczyć te liczby z dziedziny:

(x − 1)(x − 2) = 0
z własności iloczynu wiemy, że iloczyn ma wartość zero, jeśli którykolwiek z czynników ma wartości zero. Wobec czego:
x − 1 = 0 lub x − 2 = 0
x = 1 lub x = 2

Czyli  D_f=mathbb{R} backslash {1,2} .

Przykład 3.  f(x)=frac{2x+2}{sqrt{x-2}} Ponieważ liczba podpierwiastkowa musi być liczbą nieujemną, ponadto mianownik nie może być równy zeru, więc liczba podpierwiastkowa musi być większa od zera. Czyli  x-2>0 Rightarrow x>2, a wtedy  D_f=(2;+infty) .

Przykład 4.  f(x)=frac{1}{x^2+4} Mianownik musi być różny od zera, wobec czego  x^2+4 neq 0 Rightarrow x^2 neq -4 . Ponieważ kwadrat dowolnej liczby rzeczywistej jest nieujemny (czyli zawsze x^2 geq 0), więc x2 nigdy nie będzie równy liczbie -4. Otrzymujemy  D_f=mathbb{R} .

Dzisiaj stronę odwiedzjużiło 18974 odwiedzający
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja