Matura z matematyki - ~ Równania i nierówności z parametrem
  Witamy!!!
  Liczby i ich zbiory:
  ~ Działania na zbiorach
  ~ Zbiór liczb rzeczywistych i jego podzbiory
  ~ Działania arytmetyczne na liczbach rzeczywistych
  ~ Potęga o wykładniku wymiernym
  ~ Oś liczbowa i układ współrzędnych na płaszczyźnie
  ~ Indukcja matemaczna
  ~ Wartość bezwzględna liczby
  ~ Przybliżenia liczbowe
  ~ Obliczenia procentowe
  Funkcje i ich własności:
  ~ Funkcja i jej własności
  ~ Sposoby określania funkcji
  ~ Własności funkcji
  ~ Dziedzina funkcji
  ~ Miejsca zerowe funkcji
  ~ Monotoniczność funkcji
  ~ Najmniejsza i największa wartość funkcji
  ~ Inne własności funkcji
  ~ Przekształcanie wykresów funkcji
  ~ Symetria względem osi OX
  ~ Symetria względem osi OY
  ~ Symetria względem środka układu współrzędnych
  ~ Translacja
  ~ Nałożenie wartości bezwzględnej
  Funkcja liniowa:
  ~ Wzór i wykres funkcji liniowej
  ~ Równanie liniowe z jedną niewiadomą
  ~ Nierówności liniowe z jedną niewiadomą
  ~ Układ równań z dwiema niewiadomymi
  ~ Układ równań z parametrem
  ~ Układ równań z trzema niewiadomymi
  Funkcja kwadratowa:
  ~ Wiadomości wstępne
  ~ Postać kanoniczna i wykres funkcji kwadratowej
  ~ Równania kwadratowe
  ~ Nierówności kwadratowe
  ~ Postać iloczynowa
  ~ Wzory Viete'a
  ~ Równania i nierówności z parametrem
  Wielomiany:
  ~ Definicja wielomianu
  ~ Działania na wielomianach
  ~ Dwumian Newtona
  ~ Rozkład wielomianu na czynniki
  ~ Twierdzenie Bezouta
  ~ Równania wielomianowe
  ~ Nierówności wielomianowe
  Funkcja wykładnicza i logarytmiczna
  ~Przypmnienie działań na potęgach
  ~Funkcja potęgowa i jej własności
  ~Rozwiązywanie równań i nierówności potęgowych
  ~Funkcja wykładnicza i jej własności
  ~Rozwiązywanie równań i nierówności wykładniczych
  ~Pojęcie i własności logarytmu
  ~Funkcja logarytmiczna
  ~Rozwiązywanie równań logarytmicznych
  ~Rozwiązywanie nierówności logarytmicznych
  Trygonometria
  ~Funkcje trygonometryczne kąta ostrego
  ~Miara łukowa kąta
  ~Funkcje trygonometryczne kąta dowolnego
  ~Własności funkcji trygonometrycznych
  ~Wykresy funkcji trygonometrycznych
  ~Tożsamości trygonometryczne
  ~Wzory redukcyjne
  ~Równania trygonometryczne
  ~Nierówności trygonometryczne
  Ciągi liczbowe
  ~Pojęcie ciągu
  ~Monotoniczność ciągu
  ~Ciąg arytmetyczny
  ~Ciąg geometryczny
  ~Suma częściowa ciągu
  ~Inne przykłady ciągów
  ~Rekurencja i indukcja matematyczna
  ~Granica ciągu liczbowego
  ~Procent składany, oprocentowanie lokat i kredytów
  Planimetria
  ~Zagadnienia ogólne
  ~Wielokąt foremny i wypukły
  ~Czworokąt
  ~Trapez
  ~Romb
  ~Równoległobok
  ~Kwadrat
  ~Prostokat
  ~Deltoid
  ~Trójkąt
  ~Okrąg dziewięciu punktów
  ~Trójkąt prostokątny
  ~Okrąg i koło
  Księga gości
  Kontakt
  Licznik

Równania i nierówności z parametrem

Przykład 1. Dla jakiej wartości parametru m równanie x^2-m cdot x + 2=0 ma dwa różnie miejsca zerowe?
Przykład 2. Dla jakiej wartości parametru m równanie x^2-(m-2)cdot x+4=0 ma jedno miejsce zerowe?
Przykład 3. Dla jakiej wartości parametru m równanie(m^2-1)x^2+(m+1) cdot x+1 = 0  ma jedno miejsce zerowe?
Przykład 4. Dla jakiej wartości parametru m nierówność m cdot x^2 + (m+3) cdot x - m + 1 < 0 jest spełniona w zbiorze liczb rzeczywistych?
Przykład 5. Dla jakiej wartości parametru m suma kwadratów pierwiastków równania x^2 + (m-3) cdot x + m-2 = 0 osiąga minimum?
Przykład 6. Dla jakiej wartości parametru m równanie (1-m)x^2 - 2m cdot x + m + 2 = 0 ma dwa różne rozwiązania ujemne?
Przykład 7. Dla jakiej wartości parametru m równanie (1-m) cdot x^2 - 2m cdot x + m + 2 = 0 ma dwa różne rozwiązania dodatnie?
Przykład 8. Ustal liczbę rozwiązań funkcji  left | x^2-6x+5 right | = m w zależności od parametru m, a następnie naszkicuj wykres funkcji h(x) obrazujący liczbę rozwiązań tego równania.
Przykład 9. Dla jakiej wartości parametru m równanie x^2-4m cdot x+4m^2 - 1=0 ma dwa różne rozwiązania należące do przedziału (-3,1)?

Przykład 1

Dla jakiej wartości parametru m równanie x2mx + 2 = 0 ma dwa różne miejsca zerowe?

Wypiszmy współczynniki:

a = 1, b = -m, c = 2

Równanie ma dwa różne miejsca zerowe gdy Δ > 0. Policzmy więc deltę:

Delta = (-m)^2 - 4 cdot 1 cdot 2 = m^2 - 8

Skoro równanie będzie miało dwa różne pierwiastki gdy Δ > 0 to musimy rozwiązać odpowiednią nierówność:

m2 − 8 > 0

(m-sqrt{8})cdot(m+sqrt{8}) > 0 pomijamy szkicowanie wykresu, nierówność rozwiązujemy pamięciowo

m_{1} = -sqrt{8}, m_{2} = sqrt{8}

m in (-infty, -sqrt{8}) cup ({sqrt{8}, +infty})

Podany wynik warto sprawdzić podstawiając liczby należące i nienależące do przedziału.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na dokładnie ułożoną treść zadania - mamy policzyć kiedy równanie ma dwa różne miejsca zerowe. Gdy Δ = 0 przyjmuje się, że funkcja ma dwa miejsca zerowe takie same . Gdybyśmy więc mieli obliczyć dla jakiej wartości parametru m funkcja ma dwa miejsca zerowe musielibyśmy postawić założenie Delta ge 0 , a nie Δ > 0. Jednak gdy mamy obliczyć kiedy funkcja ma dokładnie jedno miejsce zerowe to stawiamy założenie Δ = 0, co jest swoistym paradoksem. Należy więc zawsze dokładnie czytać treść zadania.

Przykład 2

Dla jakiej wartości parametru m równanie x^2 - (m-2) cdot x + 4=0 ma jedno miejsce zerowe?

Wypiszmy współczynniki:

a=1, b =-(m-2), c=4

Funkcja ma jedno miejsce zerowe gdy Δ = 0. Obliczmy więc kiedy delta się zeruje.

Delta = [-(m-2)]^2 - 4 cdot 1 cdot 4 = [-m+2]^2 - 4 cdot 1 cdot 4 = m^2 -4m + 4 - 16 = m^2 - 4m -12

Teraz tworzymy drugą deltę i obliczamy miejsca zerowe równania m2 − 4m − 12

Delta_{m} = (-4)^2 - 4 cdot 1 cdot (-12) = 16 + 48 = 64

sqrt{Delta_{m}} = 8

m_{1} = frac{4 - 8}{2} = -2

m_{2} = frac{4 + 8}{2} = 6

Czyli funkcja ma jedno miejsce zerowe dla m = − 2 lub m = 6. Podany wynik możesz z łatwością sprawdzić podstawiając w odpowiednie miejsca wartości m.

Przykład 3

Dla jakiej wartości parametru m równanie (m^2-1) cdot x^2+(m+1) cdot x+1 = 0 ma jedno miejsce zerowe?

Patrząc na ten przykład pozornie nie istnieje różnica pomiędzy nim, a przykładem poprzednim. Jest jednak jeden bardzo ważny element - co jeśli m będzie równe 1 lub -1? Wtedy po podstawieniu w odpowiednie miejsce współczynnik a "zwinie się", i otrzymamy funkcję liniową. Musimy więc rozpatrzeć tutaj 3 przypadki. Pierwszy gdy m=1, drugi gdy m=-1 i trzeci gdy m neq 1 i m neq -1.

Bardzo ważne jest to, że nie wolno liczyć delty jeśli nie wiemy czy mamy do czynienia z funkcją liniową czy kwadratową - jest to wtedy błąd rzeczowy. Dlatego gdy parametr występuje przy wartości x2 trzeba rozważyć kilka przypadków!

Pierwszy przypadek dla m= -1

[(-1)^2-1) cdot x^2 + (-1+1) cdot x + 1 = 0

0x2 + 0x + 1 = 0

1 = 0

Otrzymaliśmy równanie sprzeczne. Więc parametr m=-1 nie spełnia równania.

Drugi przypadek dla m=1

[1^2 -1] cdot x^2 + 2x + 1 = 0

0x2 + 2x + 1 = 0

2x = − 1

x = -frac{1}{2}

Czyli funkcja ma jedno miejsce zerowe dla m = 1.

Trzeci przypadek dla m neq 1 i m neq -1. Teraz możemy policzyć deltę bez obawy, że rozwiązujemy równość liniową.

 Delta = (m+1)^2 - 4 cdot (m^2 -1) cdot 1 = m^2 + 2m + 1 - 4m^2 + 4 = -3m^2 + 2m + 5

Znowu mamy równanie kwadratowe.

Delta_{m} = 2^2 - 4 cdot (-3) cdot 5 = 4 + 60 = 64

sqrt{Delta_{m}} = 8

m_{1} = frac{-2 - 8}{-6} = frac{-10}{-6} = frac {5}{3}

m_{2} = frac{-2 + 8}{-6} = -1

Jak widać -1 odpada na mocy założenia "m neq 1 i m neq -1". Gdybyśmy więc od razu obliczyli deltę to otrzymalibyśmy błędny wynik! Zawsze trzeba dokładnie przyjrzeć się przykładowi zanim zacznie się go rozwiązywać.

Równanie ma więc jedno miejsce zerowe dla m = 1 i m=frac{5}{3}.

 

Przykład 4

Dla jakiej wartości parametru m nierówność m cdot x^2 + (m+3) cdot x - m + 1 < 0 jest spełniona w zbiorze liczb rzeczywistych?

Znowu mamy parametr przy x2. Zastanówmy się jak musi wyglądać wykres takiej nierówności aby była spełniona dla każdego x. Musi to być parabola całkowicie znajdująca się pod osią OX z ramionami skierowanymi w dół (pomijamy szkicowanie osi OY ponieważ nie ma ona żadnego wpływu na położenie naszej paraboli):

Grafika:wykres6.PNG

Może to być także stała (a = 0) funkcja liniowa, która znajduje się poniżej osi OX. Sprawdźmy więc co się dzieje gdy m=0.

1 przypadek m=0

0x2 + 3x − 0 + 1 < 0

3x < − 1

x < -frac{1}{3}

Nierówność jest spełniona tylko dla x < -frac{1}{3} , czyli x nie należy do zbioru liczb rzeczywistych. Teraz zastanówmy się jak doprowadzić parabolę do stanu jak na ilustracji. Po pierwsze współczynnik kierunkowy a musi być mniejszy od 0. Po drugie, nie może być miejsc wspólnych z osią OX, czyli Δ musi być mniejsza od 0. Otrzymamy w ten sposób układ dwóch warunków:

begin{cases} a < 0  Delta < 0 end{cases}

1. a < 0 iff m < 0

2. Δ < 0

Delta = (m+3)^2 - 4 cdot m cdot (-m + 1)

m^2 + 6m + 9 - 4m cdot (-m + 1) < 0

m2 + 6m + 9 + 4m2 − 4m < 0

5m2 + 2m + 9 < 0

Delta_{m} = 2^2 - 4 cdot 5 cdot 9 = 4 - 180 = -176

Delta jest zawsze dodatnia (a > 0 i Δm < 0). Czyli układ nigdy nie jest spełniony.

m in varnothing

Przykład 5

Dla jakiej wartości parametru m suma kwadratów pierwiastków równania x^2 + (m-3) cdot x + m - 2 = 0 osiąga minimum?

Zastanówmy się jakie warunki muszą zostać spełnione aby rozwiązać to zadanie:

begin{cases} Delta ge 0  x_{1}^2+x_{2}^2 - min end{cases}

Pierwszy warunek jest po to aby pierwiastki w ogóle istniały, drugi aby obliczyć minimum.

Delta = (m-3)^2 - 4 cdot 1 cdot (m-2) = m^2 - 6m + 9 - 4m + 8 = m^2 - 10m + 17

Delta_{m} = (-10)^2 - 4 cdot 1 cdot 17 = 32

m_{1} = frac{10 - 4sqrt{2}}{2} = 5 - 2sqrt{2}

m_{1} = frac{10 + 4sqrt{2}}{2} = 5 + 2sqrt{2}

m in (-infty, 5 - 2sqrt{2}) cup ({5 + 2sqrt{2}, +infty})

W poprzednim rozdziale wyprowadziliśmy wzór na sumę kwadratów pierwiastków, który wygląda następująco:

(x_{1}+x_{2})^2 - 2x_{1}x_{2} = (frac{-b}{a})^2 - 2 cdot (frac{c}{a})

Utwórzmy z tego funkcję i podstawmy odpowiednie wartości:

f(m) = (frac{-m+3}{1})^2 - 2 cdot (frac{m-2}{1})

f(m) = m^2 - 6m + 9 - 2m + 4 = m^2 - 8m + 13

Funkcja o współczynniku kierunkowym dodatnim osiąga minimum w punkcie wierzchołka:

f_{min} = m_{w} = frac{8}{2} = 4

Punkt m=4 notin (-infty, 5 - 2sqrt{2}) cup ({5 + 2sqrt{2}, +infty}). Funkcja więc przyjmie najmniejszą wartość na jednym z krańców określoności:

f(5 - 2sqrt{2}) = (5 - 2sqrt{2})^2 - 8 cdot (5 - 2sqrt{2}) + 13 = 25 - 20sqrt{2} + 8 - 40 + 16sqrt{2} = -7 -4sqrt{2}

f(5 + 2sqrt{2}) = (5 + 2sqrt{2})^2 - 8 cdot (5 + 2sqrt{2}) + 13 = 25 + 20sqrt{2} - 40 - 16sqrt{2} + 13 = -2 + 32sqrt{2}

Funkcja osiąga minimum dla  m = 5 - 2sqrt{2}

 

Przykład 6

Dla jakiej wartości parametru m równanie (1 − m)x2 − 2mx + m + 2 = 0 ma dwa różne rozwiązania ujemne?

Wskażmy warunki jakie muszą istnieć aby otrzymać poprawny wynik.

Od razu zauważamy, że współczynnik a musi być różny od 0. Ponieważ gdyby było równy zeru równanie kwadratowe "przeszło by" w równanie liniowe, które może mieć maksimum 1 rozwiązanie.

a neq 0

Teraz drugi warunek, aby istniały dwa różne pierwiastki:

Δ > 0

Aby istniały dwa pierwiastki ujemne ich iloczyn musi być dodatni, a suma ujemna. Dlaczego? Ponieważ iloczyn dowolnych liczb ujemnych jest dodatni (np. -3 cdot -5 = 15), a suma dowolnych liczb ujemnych jest ujemna (np. − 3 + ( − 5) = − 8). Mamy więc:

x1 + x2 < 0 i  x_{1} cdot x_{2} > 0

Otrzymujemy w ten sposób układ, który należy rozwiązać:

begin{cases} a neq 0  Delta > 0   x_{1} + x_{2} < 0  x_{1}cdot x_{2}>0 end{cases}

1. a neq 0 iff m neq 1 - można odgadnąć pamięciowo.

2. Delta = (-2m)^2 - 4 cdot (1-m) cdot (m+2) = 4m^2 - 4 (-m + 2 -m^2) = 4m^2 +4m -8 + 4m^2 = 8m^2 + 4m - 8 = 2m^2 +m - 2

Delta > 0 iff 2m^2 +m - 2 > 0

Delta_{m} = 1^2 - 4 cdot 2 cdot (-2) = 1+16 = 17

m_{1} = frac{-1 - sqrt{17}}{4}

m_{2} = frac{-1 + sqrt{17}}{4}

m in (-infty, -frac{1}{4} - frac{1}{4}sqrt{17}) cup (-frac{1}{4} + frac{1}{4}sqrt{17}, +infty)

3. frac{-b}{a} < 0

frac{2m}{1-m} < 0

Podaną nierówność można rozwiązać poprzez zamianę ilorazu na iloczyn. Znak ilorazu jest taki sam jak znak iloczynu. Taka technika będzie jeszcze omawiana przy okazji funkcji homograficznej/wymiernej.


frac{2m}{1-m} < 0 iff 2m(1-m) < 0

2m(1 − m) < 0

m1 = 0

m2 = 1

m in (-infty, 0) cup (1, +infty)

4. frac{c}{a} > 0

frac{m+2}{1-m} > 0 iff (m+2)(1-m) > 0

m1 = − 2

m2 = 1

m in (-2, 1)

Podane wyniki zaznaczamy na osi liczbowej (w przeciwnym wypadku łatwo się pogubić)

Grafika:przedzialy.PNG

Wszystkie kolory przecinają się w przedziale:

(-2, -frac{1}{4} - frac{1}{4}sqrt{17})

który jest rozwiązaniem całego zadania.

m in (-2, -frac{1}{4} - frac{1}{4}sqrt{17})

 

Przykład 7

Tego przykładu już nie będziemy robić w całości. Wskażemy tylko prawidłowy tok myślenia.

Właściwie to spora część elementów jest taka sama jak w poprzednim przykładzie. Współczynnik a musi być różny od zera i delta większa od zera. Jednak aby istaniały dwa rozwiązania dodatnie muszą być jeszcze spełnione podane warunki:

begin{cases} x_{1} cdot x_{2} > 0  x_{1} + x_{2} > 0end{cases}

Iloczyn dwóch liczb dodatnich jest liczbą dodatnią, a ich suma także jest liczbą dodatnią. Mamy więc układ podobny jak w poprzednim przykładzie:

begin{cases} a neq 0  Delta > 0  x_{1} cdot x_{2} > 0  x_{1} + x_{2} > 0end{cases}

Przykład 8

Ustal liczbę rozwiązań funkcji | x2 − 6x + 5 | = m w zależności od parametru m, a następnie naszkicuj wykres funkcji h(x) obrazujący liczbę rozwiązań tego równania.

Podany przykład najłatwiej rozwiązać metodą graficzną. Najpierw wprowadźmy pewne oznaczenia, które nam ułatwią rozwiązanie takiego zadania:

begin{matrix} underbrace{ |x^2-6x+5| =}  f(x) end{matrix} begin{matrix} underbrace{ m }  g(x) end{matrix}

Wyróżniliśmy w ten sposób dwie funkcję - jedna jest funkcją kwadratową z nałożoną wartościa bezwzględną, natomiast druga jest to funkcja o wzorze y=m (np. y=1, y=2, y=3 ... y=m, jest to funkcja liniowa, stała). W celu naszkicowania wykresu funkcji f(x) należy rozpatrzeć dwa przypadki - pierwszy, gdy wartość pod modułem jest mniejsza od 0, i drugi gdy jest większa bądź równa zeru. Skorzystamy jednak z pewnego ułatwienia, które już wcześniej miałeś okazję poznać w dziale Przekształcanie wykresu funkcji. Jako, że moduł jest nałożony na "całą" funkcję f(x) to przenosimy wszystko spod osi OX nad nią. Obliczmy najpierw wartości f(x).

Δ = 16

x1 = 1

x2 = 5

p = 3

q = − 4

Teraz nakładamy moduł i powstaje nam funkcja |f(x)|. Wygląda następująco (linią przerywaną jest oznaczona funkcja bez nałożenia modułu):

Grafika:bezwzgl.PNG

Wartość p nie zmienia się, jednak q zostaje symetrycznie odbite względem osi OX.

q' = 4

Teraz gdy już wiemy jak wygląda wykres funkcji f(x) zastanówmy się na funkcją g(x). Skoro jest to funkcja stała o dowolnej wartości to może ona przecinać funkcję f(x) w różnych miejscach:

Grafika:bezwzgl2.PNG

Punkty wspólne f(x) i g(x) to rozwiązania tych funkcji. Z łatwością odczytujemy więc z obrazka ilość rozwiązań:

0 rozwiązań dla m in (-infty, 0)

2 rozwiązańia dla m = 0

4 rozwiązania dla m in (0, 4)

3 rozwiązania dla m = 4

2 rozwiązania dla m in (4, +infty)

Ukończyliśmy w ten sposób pierwszą część zadania. Teraz pozotaje nam jeszcze szkic funkcji h(x). Jest to bardzo proste, i nie wymaga dłuższego tłumaczenia. Jest to po prostu obraz naszych wyników:

Grafika:Wykres7.PNG

 

Przykład 9

Dla jakiej wartości parametru m równanie x2 − 4mx + 4m2 − 1 = 0 ma dwa różne rozwiązania należące do przedziału (-3,1)?

Zastanówmy się jakie założenia należy postawić aby ustawić w taki sposób pierwiastki. Już na początku zakładamy, że Δ > 0 aby istniały dwa różne rozwiązania. Dalej domyślamy się, że na pewno wierzchołek paraboli musi należeć do zbioru (-3,1) ((x_{w} in (-3,1)). Jednak sam ten warunek nie rozwiązuje całego problemu:

Grafika:Wykres8.PNG

Pomimo, że wierzchołek znajduję się w podanym przedziale to pierwiastki nie należa do zbioru (-3,1). Na pierwszy rzut oka rozwiązanie całego problemu może się wydawać trudne, jednak jest ono bardzo proste. Wartość równania na krańcach przedziału musi być po prostu większa od zera:

Grafika:Wykres9.PNG

Czyli inaczej f( − 3) > 0 i f(1) > 0.W ten sposób doprowadzamy parabolę do stanu, który jest podany w zadaniu. Mamy więc układ warunków:

begin{cases} Delta > 0  x_{w} in (-3,1)  f(-3) > 0 f(1) > 0 end{cases}

1. Δ > 0

Delta = (-4m)^2 - 4 cdot 1 cdot (4m^2-1) = 16m^2 - 16m^2 + 4 = 4

Δ = 4, czyli jest zawsze większa od 0. Delta in R

2. x_{w} in (-3, 1)

frac{-b}{2a} in (-3, 1)

-3 < frac{-b}{2a} < 1

begin{cases} frac{-b}{2a} > -3  frac{-b}{2a}<1 end{cases}

W tym miejscu nierówność podwójna, w celu uzyskania większej czytelności, została zapisana jako koniunkcja dwóch nierówności.

a) frac{-b}{2a} > -3

frac{4m}{2} > -3

2m > − 3

m > − 1.5

b) frac{-b}{2a} < 1

2m < 1

m < frac{1}{2}

m in (-frac{3}{2}; frac{1}{2})

3. f( − 3) > 0

f(x) = x2 − 4mx + 4m2 − 1

f(-3) = (-3)^2 - 4 cdot m cdot (-3) + 4m^2 - 1 =  9 + 12m + 4m^2 - 1 = 4m^2 + 12m + 8

4m2 + 12m + 8 > 0

Delta = 12^2 - 4 cdot 4 cdot 8 = 144 - 128 = 16

m_{1} = frac{-12 - 4}{8} = -2

m_{2} = frac{-12 + 4}{8} = -1

m in (-infty, -2) cup (-1, +infty)

4. f(1) > 0

f(1) = 12 − 4m + 4m2 − 1 = 4m2 − 4m

4m2 − 4m > 0

4m(m − 1) > 0

m1 = 0

m2 = 1

m in (-infty, 0) cup (1, +infty)

Częścią wspólną układu tych warunków jest przedział m in (-1, 0) (najlepiej nałożyć rozwiązania na oś liczbową w celu lepszego odczytania wyniku).

Dzisiaj stronę odwiedzjużiło 18562 odwiedzający
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja